Μαρία Πολυδούρη - [και στάθηκα μπροστά...]

Και στάθηκα μπροστά σε δυο μάτια με δίχως ταίρια,
ωραία σα λωτολούλουδα, μάτια νοσταλγικά,
που μου μηνούσαν την αυγή, μα ωιμένα ήταν αστέρια
που μου είχαν ρίξει λίγο φως κι’ αυτό διαβατικά.