Οι γάτες των παλιών κτηρίων μάς κοιτούν
όπως θα μας κοίταζαν οι πεθαμένοι ένοικοι
μιλούν μες στο σκοτάδι με ανθρώπινες φωνές
λεν πως τα σπίτια κάποτε παλιώνουν
κι οι ένοικοι γερνούν και μένουν μόνοι τους
και τότε η ζωή του αναπόφευκτα γεμίζει
από γάτες
μιλούν ψιθυριστά, βήχουν επίμονα
και δεν γνωρίζουν τον μέλλοντα και τον ενεστώτα.
Τις νύχτες
μια βυθισμένη κρήνη αναδύεται
απ’ τα υπόγεια των σπιτιών
οι γάτες ορμούν μέσα στη γούρνα πλατσουρίζοντας
λούζονται, βγάζουνε το τρίχωμά τους
γίνονται γριές με πρόσωπα αποτρόπαια
φορούν κουρέλια και καπνίζουνε τσιγάρα άφιλτρα
ανεβαίνουν αθόρυβα τις σκάλες των σπιτιών
και χτυπούν τα κουδούνια των ενοίκων
νιαουρίζοντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου