Έτσι
κι αυτός ο άνθρωπος
είναι ένα τριαντάφυλλο με γυαλιά.
Αγκάθια διασχίζουν τα λόγια του
το πρόσωπό του φυλλορροεί
όταν φυσάει
κατά κει που στρέφεται ο εξάντας
και πετούν τα παλιά φύλλα των ημερολογίων
κατά κει που ταξιδεύει
το βλέμμα των πορτρέτων
και της γυναίκας που δεν αγαπήθηκε.
Πρέπει να σταματήσει
αυτή η ποίηση, φώναζε ένα απόγευμα
να επουλωθούν οι πληγές
να κλείσουν οι παλιοί ερειπιώνες.
Αυτός ο άνθρωπος
είναι ένα τριαντάφυλλο
γι’ αυτό με πληγώνει.
Τις νύχτες αφήνει τα κλαδιά του
έξω απ’ τα όνειρα
τα αγκάθια του στη λέξη εγώ
τα πέταλα στις πληγές της ημέρας
το πρωί τα φοράει
και χάνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου