Σάββατο 1 Μαρτίου 2008

Καβάφης Κ. Π. - Che fece .... il gran rifiuto

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.

7 σχόλια:

Roadartist είπε...

Υπέροχο ποιήμα πραγματικά..Μοναδικός ο καβάφης..

Rat είπε...

θα συμφωνήσω με το σχόλιο του Roadartist.
Πράγματι έξοχο ποίημα...

Unknown είπε...

Μπορει ο Καβαφης να μην ειναι ο αγαπημενος μου ποιητης,αλλα σιγουρα αυτο το ποιημα του ειναι το αγαπημενο μου!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Είναι φορές πολλές που αναρωτιέμαι αν τούτο που λένε κάποιοι ισχύει, το ότι δηλαδή ο Καβάφης δεν είναι απλά ποιητής αλλά η ίδια η ποίηση…

Κάθε φορά που ποίημα δικό του θα πιάσω να διαβάσω, είτε σ’ ανάγνωση απλή είτε ως αντικείμενο μελέτης σκέφτουμαι τούτο το παραπάνω, κι αλίμονο, σκαλώνει πάντα η ψυχή μου σε κάποια όπως αυτό…

Κι αναρωτήθηκαν τόσες και τόσες φορές, όπως κι ο ίδιος ο ποιητής, κι άλλες τόσες μου μένει να αναρωτηθώ για τα μεγάλα μου τα Ναι και τα μεγάλα μου τα Όχι, που με στοιχειώνουν και τα δύο κι έτσι πιασμένα χέρι χέρι κάθουνται απέναντί και μ’ ατενίζουν…

vardaxis koutroumpesis είπε...

Κάτι πολύ ενδιαφέρον που σχετίζεται με το ποίημα http://www.youtube.com/watch?v=ydVkh9eeQtY

Ανώνυμος είπε...

αυτο το ποίημα εμφανίστηκε στη ζωή μου μέσα απο τη φωνή ενός εκφωνητή του ραδιοφώνου και το άκουσα εκείνη τη στιγμή που το είχα περισσότερο ανάγκη, Είχα ανάγκη να μάθω πως όποια και άν είναι η απάντηση -είτε ναι είτε όχι-σημασία έχει το θάρρος να τη πάρεις και να δεχτείς τις συνέπειες!Να σαι καλά που το δημοσίευσες και μου το θύμησες ξανά την κατάλληλη στιγμή!!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Είναι παράξενο καμιά φορά το πώς φανερώνονται κάποια λόγια στη ζωή μας τη στιγμή που πρέπει για να μας συγκρατήσουν από κάτι ή να μας ωθήσουν σε αυτό.
Και τούτο που αναφέρεις είναι το πιο σημαντικό, να αποφασίσεις το ένα από τα δύο και να μη στέκεσαι ενδιάμεσα.
Το ενδιάμεσο πολλές φορές σταματά τους άλλους από το να μας πλησιάσουν διότι δε γνωρίζουν πιο δρόμο να ακολουθήσουν ώστε να καταφέρουν να μας πλησιάσουν.