Σάββατο 1 Μαρτίου 2008

Τάκης Βαρβιτσιώτης - Υστερόγραφο

Όταν έρθει η ώρα της αναχώρησης
Μη λυπηθείτε φίλοι μου
Μη λυπηθείτε

Θα πνεύσει ένας άνεμος φορτωμένος
Νεκρά φύλλα
Φωνές λησμονημένες

Αθόρυβα θα περάσετε
Το παγερό παράθυρο
Που ανοίγει προς τη νύχτα
Νύχτας σκληρή
Πιο τρομερή κι απ’ όλους τους ανέμους
Πιο άδεια κι απ’ την απουσία

Θα ‘ναι βαθιά η τρυφερότητά σας
Και το φιλί της αγάπης
Θα σας φωτίσει

Όταν έρθει η ώρα της αναχώρησης
Μη λυπηθείτε φίλοι μου
Μη λυπηθείτε

Ας ταξιδέψει ο χαμόγελό σας
Από στόμα σε στόμα

2 σχόλια:

kwnstantina είπε...

KI OMWS H WRA AYTH EINAI POLY DYSKOLH........
EGW PONAW AKOMA!!!
AN KAI PERASAN 8 OLOKLHRA XRONIA....PONAW OPWS PONESA EKEINH TH STIGMH KI AKOMA POIO POLY!!!

Ήχος Πλάγιος. Μόνος... είπε...

Πάντοτε θα πονούμε.
Η έλλειψη είναι εκείνη που κάνει στον πόνο να έχει διάρκεια.
Μονάχα παρέα με εκείνη μπορούμε να ζήσουμε.

Ακόμα και οι ενασχόληση με πολλά δεν θεραπεύει.
Στις πιο όμορφες στιγμές θυμάσαι.
Πάντοτε θυμάσαι και κλαις.
Το κλειδί είναι στην αποδοχή.

Στο πιο δύσκολο δηλαδή.