Ναζίμ Χικμέτ - 23 Σεπτέμβρη 1945

Εκείνη τι να κάνει τώρα,
αυτή τη στιγμή, τώρα, τώρα;
Είναι στο σπίτι, στο δρόμο,
δουλεύει, ξάπλωσε , είναι στο πόδι;
Μπορεί να σήκωσε το χέρι,
-αχ, ρόδο μου,
πώς γυμνώνει αυτή η κίνηση τον λευκό, γερό καρπό του χεριού της!-
Εκείνη τι κάνει τώρα,
αυτή τη στιγμή, τώρα, τώρα;
Μπορεί να ‘χει στα γόνατά της ένα γατάκι,
να το χαϊδεύει.
Μπορεί να περπατάει, έτοιμη ν’ απλώσει το πόδι,
-εκείνα τα λατρευτά πόδια που τη φέρνουν γοργά γοργά κοντά μου,
κάθε μαύρη μέρα!...-
Και τι σκέφτεται,
εμένα;
Είτε
ξέρω γω
γιατί δε βράζουν τόσην ώρα τα φασόλια;
Είτε γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι
είναι τόσο δυστυχισμένοι;
Εκείνη τι σκέφτεται τώρα,
αυτή τη στιγμή, τώρα, τώρα;