Σε ενοχοποιούν
όχι τόσο οι πράξεις σου
σε ενοχοποιούν οι σκέψεις
οι σχέσεις σου
κάτι χαμόγελα που έσβησες
κάτι μαλακισμένες εικόνες που κουβαλάς
σχεδόν ηλιοβασίλεμα.
.
Σε ενοχοποιεί η αθωότητα σου
και αυτά που της χρωστάς.
Κάτι λάθη
και κάτι πάθη.
.
Και έτσι ζωγραφισμένος
σ’ ένα κόκκινο μπαλόνι που ανεβαίνει
σε μιλάει
ανεβαίνει πάνω απ’ την πόλη.
.
Εσύ Τζιμάκο, πήγες
θα ‘φαγες ραδίκια
αλλά τώρα κανείς σας δεν είναι…
Κόμπος πατέρα…
Κι εγώ βρούβες και βρούβες και βρούβες.
.
Και πάλι μάσησα
πως έχω εσάς
να μην κλαίω – και ούτε ΑΝΑ-σφάλειες.
.
Η Κατερίνα είμαι μωρέ.
.
........................................Που στην ευχή είσαστε; Που, ρε;
1 σχόλιο:
Καταπληκτίκο ποίημα!
Δημοσίευση σχολίου