… Πώς να σε θέλω
που όλο απάθεια σωπαίνεις.
Μη μ’ αγγίζεις, δε σε θέλω!
Αν έλεγες τουλάχιστο και μόνο μια λεξούλα!
Αν έλεγες τουλάχιστο ένα γλυκό ψέμα!
Μίλα! Θα σε πιστέψω! Τα πάντα θα ανεχτώ!
Θ’ ακολουθήσω τα ψέματα σου σαν υπνοβάτισσα πάνω στην μαρκίζα!
Μ’ αγαπάς; Πες μου! Απάντησε:
Θα επεκταθώ μπροστά σου σα λιβάδι!
Θα σε καταπιώ μέσα μου όπως το δάσος το σκαθάρι!
Μόνο μίλα, λέγε μου ψέματα, απάντησε!...
… Αλλά εσύ μόνο κοιτάς. Για πολύ και αδιάφορα.
Μη μ’ αγγίζεις! Δε σε θέλω!
Δε σε θέλω! Θα ‘σαι η δυστυχία μου, ο θάνατος,
η μεγάλη μου φτώχεια!
Δε σε θέλω γιατί σε αγαπώ, γιατί το σώμα μου
είναι ένα κοπάδι άγρια πρόβατα,
που κανείς δε θέλει να τα φυλάξει!...
…Αχ,
τι κάνεις;… Με φιλάς!...
Αγαπημένε!...
Αγαπημένε μου!...
Εσύ…
2 σχόλια:
καλημέρα, πρώτη φορά διάβασα κάτι του Κούντερα, θα μπορούσες να μου απόσπασμα από ποιό βιβλίο του είναι το συγκεκριμένο;
Ειναι απο το βιβλιο του ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ. Εχει διαφορα ποιηματα του που πραγματευονται καταστασεις οπως ο ερωτας, η μοιχεια, τα γηρατεια, κ.α.
Δημοσίευση σχολίου